DARDAN MOLLIQAJ – NJË GËNJESHTAR, NJË ANTISHQIPTAR I DËSHMUAR DHE NJË ZUZAR I DËSHTUAR
Ibrahim Rugova kurrë nuk e ka quajtur UÇK-në “dorë të zgjatur të Serbisë”. Ai ka folur pa emëra duke aluduar në individë të caktuar që sot janë në Hagë ku thotë: hiçni maskat për ta njohur njëri tjetrin,këta çë sot i mbanë Haga dolën të akuzohën për vrasjen e shqiptarëve dhe bashkëpunimin me Rusinë e Serbinë.
Një prej tyre është vëllau i Hashim Thaçit Gani Thaçi, i rekrutuar nga UDB-ja, i cili e ka spiunuar Adem Jasharin dhe familjen e tij deri në shfarosje.
Tjetri është Hashim Thaçi, një njeri i shërbimeve franceze, që ka qenë i lidhur ngushtë me Serbinë dhe ka dhënë urdhra për vrasjen e shumë atdhetarëve të LDK-së. Ai është favorizuesi më i madh i Serbisë në proceset e bisedimeve dhe njeriu që e ka çuar Kosovën buzë shkatërrimit.
Ibrahim Rugova ishte i informuar për këto fakte nga shërbimet inteligjente amerikane, prandaj nuk bashkëpunoi kurrë me këta tradhtarë.
Por ti, Dardan Molliqaj, një zhgarravitës parullash dhe një dështak politik, guxon të shtrembërosh të vërtetën! Ti ke provuar të hysh në politikë, por kur dole në peshoren e popullit, u tregove aq i pavlerë sa një mut i Sheshelit dhe një kakë e Vuçiçit.
Ti e provove edhe te Albini, por populli të çoi aty ku e meriton – në hiç.
Ti dhe soji yt keni vetëm një mision: të shani Rugovën dhe të sulmoni trashëgiminë e tij, Tash keni filluar ta shni Albinin aj çë të dha emër se ty nuk të ka njohur njeri më sa një kudër të rrugve .
Ty o ÇENEFI i DUGAGJINIT dhe shokve tu ju pengon shteti që Rugova e ndërtoi me gjakftohtësi, urtësi dhe vizion. Por sa herë që tentoni ta njollosni emrin e tij, vetëm sa tregoni se sa të vegjël dhe të pavlerë jeni.
Rugova ndërtoi shtetin, ndërsa ti, Dardan Molliqaj, je veç një zagar që leh në shërbim të armiqve të kombit.
Dardani, duke e parë humbjen e thellë që po e pret atë dhe opozitarët e tij, tashmë ka filluar të bëjë krahasime mes Kurtit dhe Rugovës. Kjo nuk është gjë tjetër veçse përpjekja e një të dëshpëruari që do i shkeli Kurti dhe do i shktrron përfundimisht . Në thelb, kjo i bie sikur të përpiqesh të mbushësh shishen me erën e një pjerdhjeje – një përpjekje e kotë dhe qesharake. Lamtumir o zagar se ke mbetur rrugve duke shkruar parulla!
