TAPITË PËR KISHAT DHE “ZONAT E SHENJTA” JAN ARMË KUNDËR
SOVRANITETI KOSOVËS
Kur shteti copëtohet nën petkun e marrëveshjeve dhe kompromisit, atëherë tradhtia nuk është e padukshme — është vetëm e heshtur.
Kjo pyetje prek një nga çështjet më të ndjeshme dhe strategjike për Kosovën: ruajtjen e sovranitetit territorial dhe politik përballë marrëveshjeve që janë bërë ndër vite – shumë prej të cilave në mënyrë jo tërësisht transparente.
Le të analizojmë në pika të qarta:
- Zajednica – Fillimi i zhbërjes institucionale
Marrëveshjet e Brukselit të viteve 2013-2015, të pranuara nën presion ndërkombëtar, i hapën rrugë krijimit të një asociacioni me kompetenca vetëqeverisëse në arsim, shëndetësi e zhvillim ekonomik.
Liderët e asaj kohe (Thaçi, Mustafa e të tjerë) nuk e informuan publikun për rrezikun që kjo strukturë paraqiste për funksionimin unitar të shtetit. Zajednica, në fakt, ishte një model i butë i ndarjes etnike – një “Republika Srpska” e kamufluar në veri.
- Statusi i Kishave dhe Ekstraterritoret – 40 plagë në trupin e Kosovës
Në emër të tolerancës fetare dhe nën ndikim të drejtpërdrejtë të BE-së dhe Kishës Serbe, disa qeveri kosovare pranuan status special për manastiret ortodokse, duke u dhënë atyre eksterritorialitet. Këto janë kthyer në 40 zona të pambikëqyrura nga shteti – pra, 40 mini-shtete brenda shtetit.
Kjo është një rrezik real dhe permanent për integritetin e vendit. Serbia, në çdo moment, mund të ndërhyjë në këto zona, qoftë përmes helikopterëve, qoftë përmes ndikimit diplomatik.
- Qëndrimi i Kurtit – refuzimi i dorëzimit institucional
Qeveria aktuale ka ndërprerë avancimin e këtyre strukturave duke marrë një qasje më sovraniste, refuzuar marrëveshjet që dobësojnë autoritetin e shtetit, dhe duke insistuar në respektimin e plotë të sovranitetit territorial.
Kjo ka sjellë tensione me BE-në dhe SHBA-në, por është përkrahur nga një pjesë e madhe e qytetarëve që nuk duan një Kosovë të ndarë në baza etnike.
- Pse Kurti është i izoluar nga brenda?
Sepse po kundërshton kompromiset e vjetra që u pranuan nga lidershipi i kaluar. Sepse nuk është i gatshëm të mbrojë marrëveshje që e bëjnë shtetin të lëkundshëm. Dhe për këtë, është përballë një establishmenti të tërë politik e ndërkombëtar që nuk dëshiron të pranojë gabimet e veta.
Ata që i bënë tapinë Serbisë mbi 40 kisha ortodokse shqiptare – të cilat kurrë nuk kanë qenë serbe – vepruan në dëm të historisë, trashëgimisë dhe shtetësisë së Kosovës.
Krijimi i zonave ekstraterritoriale është po aq i rrezikshëm sa edhe vetë Zajednica me kompetenca ekzekutive. Brenda territorit tonë janë vendosur struktura që Serbia mund t’i përdorë kur të dojë. Kjo është jo vetëm alarmuese, por edhe e papranueshme.
Këta janë po të njëjtit ish-tradhtarë, që pas çlirimit, në vend që të ndërtonin shtetin, e plagosën atë me marrëveshje të dëmshme dhe lëshime të njëanshme.
Mos të harrojmë: çdo centimetër tokë e dhuruar pa të drejtë është një akt i rëndë kundër Republikës së Kosovës. Dhe kjo kurrë nuk duhet të heshtet.
Tradhtia nuk përmirësohet me kohë — ajo vetëm zbulohet më qartë.
